fan ûnder de tekkens
riist it skepsel
skonken stinne
swier fan sliep
lapen falle
fan ’t omwuolle liif
dat yn it tsjuster skûle
wekker wurde
sûnt stjoerman holle juster
it hêft út hannen joech
en ik my glydzje liet
yn ’e wide see fan dreamen
dêr’t ús lytse leven yn om dobberet
en ik my oerliet oan ’e tinzen
dy’t as nuvere fisken
dat wetter bewenje
en elkoar sykje en fine
op wizen
dy’t net spylje
yn ’e logika
fan ’e dei
wie ik wei
wie ik wer
no fjil ik my roppen
troch it ljocht en sjoch
in nije moarn
noch mei fochtich flewiel beklaaid
it sêfte riizjen fan ’e sinne
aansten droeget er mij wer
yn ’e foarm
dy’t ik foar dit leven
yn dizze weareld
oannimme moat
elke dei
elke nacht
itselde liet
We zijn allemaal gemaakt van dezelfde materie. Alleen onze vorm verschilt.
kepsel
s
Ik woon op een boerderij en word omringd door vee: creaturen bij uitstek, door de mens ontwikkeld, om ons tot dienst te zijn.
Geen kip is hetzelfde. Ieder dier is een individu, met verlangens en eigenaardigheden.
Mensen lijken meer op hun vee dan ze zich realiseren. De gemiddelde moderne koe weet niet hoe ze moet grazen, de moderne mens verhongert zonder supermarkt.