Ik geniet vooral van mijn bad, op het moment dat ik de stop eruit getrokken heb. Pas als de kuip langzaam leegloopt, kan ik me helemaal bepalen bij het genot van warm water. Eerder vlogen mijn gedachten alle kanten op. Nu moet ik opletten, want straks is het voorbij.
Misschien komt het door die instelling, dat de herfst mijn favoriete seizoen is. In het bombastische licht van de zomer lijkt de wereld een onbegrensde speeltuin. Als de dagen korter worden, schikken we ons weer in de routine van school, werk en gezin. Zachtjes bijgelicht door een bescheiden zonnetje. Als het meezit. De verplichting om zo veel mogelijk van het leven te genieten, is naar de achtergrond geschoven en daardoor beter te hanteren.
Jammer genoeg ben ik niet zo dol op wat wel “de herfst van het leven" wordt genoemd. Ouder worden bevalt me niet.
De term is ook misleidend. Volgend jaar groeien er weer bladeren aan de bomen, maar ik krijg nooit meer een gladde huid. En als mijn ouders gaan, zie ik ze nooit weer terug.
Ouder worden is onomkeerbaar, een mensenleven eindig. Alle reden om juist nu je hart op te halen. Maar dat is soms een hele kunst.
Over de afbeelding:
Roppen (Fries voor Geroepen) is te koop. De afbeelding kan op verschillende materialen en in verschillende groottes worden afgedrukt.
Geroepen hoort bij de serie Metamorfose en staat op de website jannavandermeer.nl
oud worden kan een opgave zijn - oud zijn, heel wat minder - dat ben je gewoon, of je wilt of niet
Mooi geschreven
Oud worden is vaak niet fijn, maar nog altijd zoveel beter dan het alternatief
groet
Kris Heijnis