Er groeien boterbloemen tussen de margrieten. Ik ben aan het wieden en twijfel. Het zijn mooie bloemetjes maar wel onkruid.
Onze hond Jouke worstelt ook met definities. Hij moet onderscheid maken tussen vee en ongedierte. Als hij een rat doodt, prijzen we hem de hemel in. Maar zodra hij een kip kuikentje verschalkt, wordt hij als een moordenaar bestraft.
Nu heeft onze Sheba jonge poesjes gekregen. Ze hebben inmiddels het formaat van een flinke rat. Jonge poesjes zijn natuurlijk duizend maal schattiger, maar daar is Jouke niet gevoelig voor. Om een drama te vermijden, houd ik ze daarom apart.
Tot vorige week.
Moeder Sheba vond dat het tijd werd voor een kennismaking en ik liet het gebeuren.
Ze liep, met de kittens in haar kielzog, richting Jouke. Die lag met zijn kop op de drempel, waar hij niet overheen mag.
Plotseling kwam Jouke omhoog, de oren gespitst.
Ik sprak hem vermanend toe, maar een van de kittens raakte in paniek en veranderde in een blazend monstertje. Moeder bleef echter kalm. Ze likte de kleine gremlin tot hij rustig werd.
Toen ging Jouke weer liggen.
Het gezelschap naderde hem tot op een halve meter. Daar namen ze plaats en keken ze naar elkaar. Het duurde een minuut en dat was genoeg.
Jouke heeft de jonge poesjes als mede-huisdieren geaccepteerd. Ze mogen overal rondlopen en ik ben niet meer bang dat hij ze opeet.
Zelf ben ik minder tolerant: de boterbloemen moeten eraan geloven. Rigoureus trek ik ze uit de grond.
Maar later heb ik spijt, want ze waren mooi en kruid of onkruid, wat maakt het uit?
Comments