We gaan dansen.
Mooi aangekleed en opgemaakt, zit ik te wachten. Mijn man komt zo. Hij moet alleen nog een paar dingen afmaken.
Ik sla een boek open, maar kan me niet concentreren. Hoor ik iets?
De tijd verstrijkt.
Misschien kan ik een klusje doen? Of zal ik hem nog eens bellen?
Ondertussen staar ik naar de letters, zonder te zien wat er staat.
Wachten is een activiteit op zich. Het laat zich moeilijk met iets anders combineren. Dat maakt het tot tijdverspilling en daar word ik boos van. Een onnodig rotgevoel dat ik wil afschudden, maar dat gaat niet zomaar. En dat maakt het nog erger.
Je kunt jezelf gek maken.
Dan zijn honden toch slimmer.
Gisteren waren we laat thuis en dat vond ik zielig voor onze trouwe viervoeter. Ik had hem namelijk buiten aan een touw vastgezet. Zo laat ik hem liever niet urenlang wachten.
Toen we eindelijk thuiskwamen, vertoonde hij echter geen spoor van rancune. Hij was alleen maar blij om ons te zien.
Kwispelend liet hij zich bevrijden.
Over de afbeelding:
De foto heet "Line", Fries voor lijn, en is te koop.
Commentaires